Mechaniczny typ erozji spoin w ścianie z cegły spowodowany przez owady (rodzaj małych, dzikich pszczół i os). Wiosną i latem ściana zmienia się w ul. W małych otworkach zagnieżdżają się owady by złożyć jaja, z których następnie wykluje się potomstwo. Każda dziurka jest wówczas zamieszkana, wykopywane są także nowe norki. Jeszcze kilkanaście, kilkadziesiąt lat a miękka spoina zostanie dosłownie wygrzebana. Dzieje się tak dlatego, że dawni budowniczowie stosowali typ zapraw murarskich sporządzanych na bazie gliny i piasku z niewielkim dodatkiem wapna. Zaprawy te były (i są) idealne do murowania cegieł. Dzięki nim mury zachowują swoją plastyczność (nie pękają). Mają jednak jedną wadę – są na tyle miękkie, że owady mogą w nich grzebać swoje norki. Oczywiście, żeby spoiny wyglądały tak jak na zdjęciu musi minąć sporo czasu i wiele pokoleń owadów musi się przyłożyć do swojej pracy. Zdjęcie przedstawia fragment ściany zewnętrznej stodoły wymurowanej w 1932 r.