Fragment ściany (przyziemie) budynku mieszkalnego wybudowanego na przełomie XIX i XX w. Ta część domu – położona tuż przy sąsiednim budynku – była wiecznie zacieniona. Po wycięciu krzaków okazało się, że niemal wszystkie fugi w części wymurowanej z kamienia polnego uległy głębokiej erozji i powinny zostać wymienione. Oprócz tego w wyniku działania wilgoci także niektóre cegły uległy uszkodzeniu. Do wykonania nowych spoin w kamieniu najlepiej nadaje się czysta zaprawa wapienna. Pozwoli ona zachować plastyczność całej konstrukcji i dzięki temu unikniemy przykrych niespodzianek w postaci pęknięć i głębokich rys w murze. Zaprawa wapienna jest otwarta dyfuzyjnie, co ma pierwszorzędne znaczenie jeżeli chodzi o zachowanie paroprzepuszczalności spoin.