Przepis na tynk gliniany jest bardzo prosty. Do sporządzenia mieszanki potrzebujemy: sezonowaną glinę (tak, to inna glina niż ta, którą możesz wykopać z dołu za domem), piasek oraz czegoś, co zapobiegnie pojawianiu się rys na powierzchni tynku – my używamy do tego włókien szklanych. Nasi dziadkowie dodawali sieczkę słomianą. Ty też możesz ją dodać tylko musisz się przygotować na „zakwitnięcie ściany”. Ponieważ frakcje miękkie w dodanej do tynku słomie w kontakcie z wodą z zaprawy będą gniły w wyniku czego na powierzchni tynku pojawi się biały kożuch. Będzie to wykwit jednorazowy ale mimo wszystko estetów może zniechęcać. Dlatego my proponujemy użycie włókien szklanych o długości do 5 cm.
Glinę rozpuszczamy w wodzie. W zależności od tego czy glina, którą posiadamy jest „chuda” czy „tłusta” (tzn. czy zawiera dużo piasku czy raczej jest plastyczna jak plastelina) musimy dodać mniej lub więcej piasku. My używamy glin tłustych dlatego stosujemy proporcję 1:3 (jedno wiadro gliny na trzy wiadra piasku). Do mieszanki dodajemy włókno szklane i dokładnie mieszamy. Jeżeli w mieszance będzie za dużo gliny wówczas podczas wysychania pojawią się na powierzchni rysy spowodowane dużym skurczem mieszanki. Jeżeli dodamy za dużo piasku wówczas tynk nie będzie przylegał do podłoża i odwarstwi się.
Należy pamiętać, że tynk gliniany łączy się z podłożem mechanicznie (a nie chemicznie) dlatego należy uprzednio dobrze przygotować podłoże. Jeżeli np. jest to ściana z cegieł, to warto wydrapać spoiny, by tynk mógł je wypełnić „zaczepiając się”. Podłoże przed nałożeniem tynku należy zagruntować. My gruntujemy rozpuszczoną w wodzie gliną. Tynki nakładamy zawsze na zwilżoną nawierzchnię i przynajmniej w dwóch warstwach (za wyjątkiem gładzi glinianych). Z obróbką tynku nie musimy się spieszyć. Pamiętajmy: to tylko glina, dlatego po zwilżeniu odrobiną wody powierzchnię będzie można w każdej chwili łatwo wygładzić czy wyrównać.