Zwyczajne stare drzwi – zamykające wejście do budynku gospodarczego. Niepozorne, nie rzucające się w oczy. A jednak. Chwila koncentracji i już widać piękne – choć zardzewiałe – okucia, przykład czeladniczego kunsztu dawnego warsztatu kowalskiego, w którym zostały wykonane w końcu 19 w. Dzisiaj trudno znaleźć kowala, a jak już się jeden trafi to okazuje się zwykle, że większość detali ozdobnych do swoich prac ów rzemieślnik zamawia w specjalistycznych hurtowaniach, które sprowadzają tego rodzaju ozdobniki z Państwa Środka. Obserwując historię rozwoju architektury na konkretnych przykładach, w najbliższym otoczeniu trudno oprzeć się wrażeniu, że jakaś cześć wiedzy, umiejętności rzemieślniczych uległy zapomnieniu. A nie ma bardziej destrukcyjnego czynnika niż niepamięć.