Odpadły tynk odsłonił podstawę gzymsów wykonaną z płytek ceramicznych ręcznie formowanych o silnie zmodyfikowanej palcami formierza powierzchni. Porowata i nierówna powierzchnia zapewniała nakładanej na nie warstwowo masie wapiennej niemalże idealne podłoże (masa nie „spływała” po takiej płytce). Płytki te zamocowano na elewacji ceglanej jeszcze przed nakładaniem tynków. Do zamocowania użyto zaprawy wapiennej oraz haków stalowych. Taki rodzaj mocowania na pionowej ścianie gwarantuje stabilność samego gzymsu po wykonaniu. Należy pamiętać, że historyczne gzymsy nie były to lekkie, styropianowe wydmuszki doklejane do ściany, ale ornamenty wykonane z wielu nakładanych na siebie warstw zaprawy wapiennej.