(…) a wszystko zaczęło się tak. Dawno, dawno temu, nasi przodkowie odkryli, że ich szałasy splecione z gałęzi lepiej chronią przed działaniem wiatru, upału czy chłodu, kiedy oklei się je mazią sporządzoną z gliny. Mieszkali sobie beztrosko w takich lepiankach do czasu kiedy w wiosce wybuchł wielki pożar pożar. Wówczas wszyscy musieli opuścić swoje domy. Kiedy wrócili by odbudować szałasy ze zdumieniem spostrzegli, że część lepianek pozostała jakby nienaruszona. Ich zdumienie było jeszcze większe, gdy z bliska ocenili, że gliniana powłoka ścian ich domostw po pożarze przybrała postać twardej skorupy. Od tego dnia wiedzieli, że połączenie gliny i ognia daje coś dobrego. Reszta już była tylko kwestią czasu.